تنهای بی سنگ صبور

رفیق من سنگ صبور غمهام

به دیدنم بیا که خیلی تنهام

هیچکی نمیفهمه چه حالی دارم

چــه دنیای رو به زوالـــی دارم

مجنونــــم و دلزده از لیلیا

خیلی دلم گرفته از خیلیا

نمونده از جوونیام نشونی

پیر شدم پیر تو ای جوونی

تنهای بی سنگ صبور

خونه ی سرد و سوت و کور

توی شبــات ستاره نیــست

مونــدی  و راه چاره نیســت 

اگر چه هیچ کس نیومد سری به تنهاییت نزن

اما تو کـــوه درد باش طاقت بیــار و مـــرد باش

اگر بیـــای همونجوری که بودی

کم میارن حســـودا از حسودی

صدای سازم همــه جا پر شده

هر کی شنیده از خودش بی خوده

اما خودم پر شـــدم از گلایه

هیچی ازم نمونده جز سایه

سایه ای که خالی از عشق و امید

همیشه محتـــاج به نور خــورشیــد