حضرت حافظ

آرامش

     گاهی آدم حاضر است هر چه دارد بدهد تا فقط چند ساعت بی خبر و رها از قید چیزهایی که آزارش می دهند,در سکونی محض آرامش بگیرد.همان موقع است که خواب به داد آدم می رسد,و اگر مثل علاج کامل نباشد,لااقل مثل مسکنی قوی دردها را در زمان حال از آدم دور می کند.