وداع

آری من با مد دریا باز خواهم گشت,

هر چند مرگ مرا در خود پنهان کند و آن سکوت عظیم تر مرا در پرده بپوشاند,باز همچنان جویای شما و در سودای فهم شما خواهم بود.

و این بیهوده نخواهم خواست.

اگر حقیقتی بر زبان من رفته است,آن حقیقت با آوایی روشن تر و کلماتی آشنا تر با اندیشه های شما,خود را بر شما فاش خواهد کرد.

...و اگر امروز آنچه شایسته نیاز شما و عشق من است بر آورده نشده است,بگذارید این وعده ای باشد تا فردای دیگر.

نیاز های آدمی دگرگون می شوند,اما عشق او همچنان باقی می ماند و شوق او به اینکه عشقش نیازش را برآورد نیز پر دوام خواهد بود.

...فراموش مکنید که من به نزد شما باز خواهم گشت.

چند دمی دیگر,روح مشتاق من آب و خاک و جسم تازه ای را گرد خواهد آورد.

دمی چند بر پشت باد درنگ خواهم کرد و آنگاه زنی دیگر مرا خواهد زایید.

...اگر در تاریک روشن خاطره یکبار دیگر با هم دیدار کردیم,باز هم با هم صحبت خواهیم کرد و شما آوازی ژرف تر برایم خواهید خواند.

اگر دست های ما در رویایی دیگر به هم رسد,بر پهنه آسمان برجی دیگر برکشیم و طاق و رواقی دیگر بر افرازیم...