حضرت حافظ

هر آن کو خاطر مجموع و یار نازنین دارد سعادت همدم او گشت و دولت همنشین دارد

حریم عشق را درگه بسی بالاتر از عقل است کسی آن آستان بوسد که جان در آستین دارد

چو بر روی زمین باشی توانایی غنیمت دان که دوران ناتوانی ها بسی زیر زمین دارد

الهام آخرتی شنبه 15 مهر‌ماه سال 1385 ساعت 08:29 ق.ظ

نظرات 3 + ارسال نظر

افشین

شنبه 15 مهر‌ماه سال 1385 ساعت 08:33 ق.ظ

پری زیبای من غمگین نشسته‌ای!
بی‌حوصله
صفحه‌های مجله‌ی شعر را ورق می‌زنی
نمی‌خندی
و دود سیگارت
نه هاله‌ای دل‌مانند
و نه هیچ شکل دیگری نمی‌سازد
[تا من فکر کنم شاید
قصد برگشتن به دریا را داشته باشی.]
زیبای من
معصومیتت در خستگی بوسه‌ای عمیق
از لبانی که بوی گرسنگی آفریقا از آن می‌تراود
می‌لرزد
شگفت‌زده نگاه می‌کنی
که هیچ پرده‌ای میان بودن و نبودنت نیست
شگفت‌زده
انگار که هرگز نبوده‌ای
دریا اما قصه‌ی دیگری دارد
می‌خواهد از رگانت بزند بیرون
دیده‌امش بارها در چشم‌های پر از شهوتت
شاید که دریا بوده‌ای روزی
روزگاری که شاید...!

نه جانم با خون و پیاله مهربان باش
که هنوز مزه‌ی لبان سیاهش
در دهانم ولوله می‌کند

پری زیبای من
شناسنامه‌ام هنوز مهر باطل نخورده است
اما تو برایم سیاه پوشیده‌ای.